Gewezen topdanseres Andrée Marlière stelt theatraal werk tentoon
In cultuurcentrum de Kollebloem loopt nog tot zaterdag 24 maart een boeiende tentoonstelling van de Liezelse Andrée Marlière (73), wiens hele leven in het teken stond van het internationale ballet. De expo stelt haar schilderwerken tentoon.
Het is de eerste keer dat de kunstenares in eigen gemeente mag tentoonstellen. "Ik woon sinds 1974 in Liezele en teken en schilder al heel lang. Ik ben blij dat ik in de mooie zaal van de Kollebloem kan tentoonstellen", zegt Marlière. Ze is in Antwerpen geboren, maar haar naam doet Franse afkomst vermoeden. "Absoluut niet. Ik heet eigenlijk Marlier, maar mijn pa vond 'La Marlière' beter bij me passen, een beetje zoals 'La Pavlova'. (lacht) Ik ben in 1963 al met tekenen begonnen om de tijd te doden, toen we met het gezelschap van Maurice Béjart op tournee waren en altijd lang moesten wachten. Pas sinds 1995 ben ik me echt op het schilderen gaan toeleggen. Ik volgde een jaar les bij Omer Crab, maar ik ben in feite een slechte leerling. Ik ben te koppig, te eigenwijs om naar een academie te trekken en word niet graag gecorrigeerd. Noem me dus maar een autodidact."
Omdat Marlière zestig jaar lang de wereld heeft rondgereisd met de meest gerenommeerde topballetgezelschappen, grijpt ze in haar schilderijen vaak terug naar dat thema. "Ik geef soms scènes uit balletopvoeringen weer, dat klopt. Zoals Vuurvogel, Romeo en Juliet of Tristan en Isolde. Dat is toch normaal als je zo'n eeuwigheid met dans hebt gewerkt: eerst als balletdanseres zelf, nadien als balletmeester (onder meer bij het Koninklijk Ballet van Vlaanderen, red.) en lerares. Tot de jongere generatie me niet graag meer zagen komen. Pas op, ik neem het hen niet kwalijk. Ik heb vier keer mijn pensioen gevierd en 's anderendaags ging ik gewoon verder", vertelt Andrée.
Dans en ballet zijn evenwel niet de enige thema's in Marlières werken. "Ik probeer ook heel veel persoonlijke gevoelens weer te geven en vaak op een theatrale manier. Maar schilderen is en blijft gewoon een hobby voor me. Soms denk ik: ach, stop er toch mee. Dat lukt een tijdje, maar ik verveel me dan en na een maand pak ik de penselen weer op. En dan werk ik zes tot acht uur door aan een doek. Waarom ook niet? Ik ben alleen, ik moet alleen voor mijn twee katten zorgen. Niemand waarvoor ik moet stoppen", besluit de kunstenares.
Patrick POPPE
De Kollebloem, Kloosterhof 1 in Puurs. Info: 03-890.76.20, vrijetijdsbalie@puurs.be